Ötesinde dalgaların yekpare tepesinin,
Bir beden görmekteyim.
Bir beden saçlarına kızıl kederlerin asıldığı,
Üstelik varlığı sorgulamaya bile kapalı.
Tırmanarak derin yarıklarından denizlerin,
Bir heyulanın saklı güçlerinin
Hırçın ve beklemekte elçisiyim.
Direniyorum rotaların kokuşmuş sınırlarına
Ve kireçlenmiş ruhlar arasında yalvarıyorum fısıltıyla.
Böyle ilerliyorum terk edişlerin kıyısına.
Kalıyor başka ufuklardaki sonuçlar sorgulanmadan.
“Ben”, tek gerçeğim,
Bizi bir kez daha affetsen..
Tek bir taş bile atmam tekinsizliğin kadırgasına.
Uzanırım varlığın hastalıklarına, bana.
