Zihnimin iki ucuna bağlanmış dibi yanan bir teli gererek yükseliyorum. Halatlarımı bağladığım limanlar üstüme kıvrılıyor. Şehrin bu kadar ortasında, bu kadar her şeyin içindeyken duyguların bir ucu çok takılı kalmış gizli bir tarafa. Birinin sarsılmaz merakı üstümde kurtulamadığım baskısını yaratmış, kibrimi, gururumu zorluyor.
Yumrukladığım çatlaklarından sızıyorum bilinmeyenin, senin, içine. Korkutmak değil benim amacım. Kendini gerçekleştiremeyen bedenlerin hasetli tırnakları var üstümde. Kıvrımlarıma diktiği gözlerinden körelen birisinin şiddetli uykusuzluğu…
Tutunuyorum kabaran okyanusun içinde gümbürdeyen bedenime. Bir yerden bir yere, tenden tene savrulmak değil benim niyetim. Güzelin dilinde hoşnutum ben gecelerimde ki sıcacık uzandım dün gece, bilmeden kim gıcırdattı dişini sinirle. Uzakta yakın, yakında uzak sevmiyorum. Göğsüm değmeli toprağa yağmur gibi düşmek istediğimde.
Mutluluğuma değersizlikle çıldırmış bir dostun veyahut korkulu kalmış bir ruhun dokunmasını istemiyorum. Kendimi sıkı sıkı tutuyorum dalgasında hayatımın. Seviyorum, seviyorum mutlu inleyişlerimi. Zaten, ben de hak etmiyor muyum kahkahasını sıcak gündüzlerin?
Kendini bulamamış karanlık düşlerin, dinlenmemiş çocuklukların isini kendime süremem. Kendimden keyif almak için büyüyorum. Böylece istemiyorum düşüncesini üstümde söyleyemeyenlerin. Benim sözlerimin de böyle delilikler için kıymetli olduğunu düşünmüyorum. İşkence olur sadece. Ben geride kalmaktan, unutulmaktan korkmuyorum. Kimse de korkmasın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.