Yansıma

 

 Ayaklarını eğilmiş sehpaya uzatmış, daha iyiye ulaşmak isteyen benliğinden tetiklenmiş bir halde kısık ışığın aydınlattığı duvara bakıyordu. 

 “Peki beni bu gece, böyle canımdan can sökülürcesine düşündüren ne?”

 Sorguları boş odanın köşelerinde yankılanırken kendine cevap vermekte asla gecikmiyordu. Bir ruhu çözmüş olmanın ağırlığı onu bütün beklentilerinden, gizli arzularından ve bu arzulardan beslenen ilhamından soğutmuştu. 

 “Bu kadar apaçık önümdeyken peki ben… Ben nasıl anlamadım? Her şeyi daha fazla yazmak için mi kurdum kafamda? Ya da her şeye rağmen bir yol arkadaşı, gizli bir sırdaş mı oldum? Ben kaoslarımı, yaratma hırsıyla kovalıyor olmalıyım.”

 “Stanley Kunitz’in dediği gibi, şair şiirlerini öfkesinden çıkarıp yazıyorsa benim ulaşılmazlarım da bu amacı taşıyor olmalı. Kalp kırıklıkların ilham alabilme amacını…”

 Viskinin bardakta süzülen bacaklarına, damlaların yavaşlığına bakarak iç çekti. Rahatlamayla karışık tuhaf bir suçluluk duyuyordu. Hayatındaki tek tutkunun yazmak olduğu açıktı. Yazabilmek için suni acılar yaratacak kadar bağımlıydı. Fakat o yine de bazı kelimelerde, bazı hikayelerde takılıyordu. Ve bir gün o kelimeler ve hikayeler bitmeyen sorumluluklarda kayboluyordu. Yaratımda kendini sorgulayan, kendiyle barışmayan bir yapı vardı. 

 Pencereye döndü yüzünü. Yansımasında tuhaf yaratıklar, binlerce kuş ve  yazan eller vardı.  Cama daha çok yaklaştı. Yaklaşınca göğsünde uzanan erkeğin yansımasını da gördü. 

 Upuzun bedeni, ok gibi kirpikleri ve pespembe dudakları vardı. Hafif uykusunu aşığının göğsüne taşımaktan mutluluk duyduğu belliydi. Bu taze beden yazmanın dışında kalan tek şey olarak orada, öylece nefes alıyordu.  

 “Bu tutku kendimi en sevdiğim, kendimi yaralayışlarımdan en uzak olduğum halimle, kucağım salt sevgi doluykenki cesaretimle gerçekleşmeyi hak ediyor.”, dedi. Ve tekrar dönüp yansımasına, “Kaosların gölgesinde yaşanan bu eylem sahte bir görsellikten öteye geçemeyecek. Ben hiç beklenmeyen uçlar ve başkaldırılarla zaten donanmaktayım, ben ilhamın kendisi olmalıyım.”, diyerek ışıkları söndürdü.