Korkma

 

Gözleri trenin bir köşesine akmış,

Baharın mumları sökülerek sönüyor,

Sönme, dostum sönme.

Bir yerlerde yitirilmiş sevgisi

Kanatarak olmayan anıların en eskisini,

Kanama,dostum kanama.

Bak, bu yıkılmalar senelerin izi,

Hep sendin güneş yüzünü çeviren karanlığa,

Şimdi titreyince bacakların

Söküp atar gibi boğazını

Yılma, dostum yılma.

Şarhoş bir adam inler trenin kirli yerlerinde,

Senin de mecalin yok kaldırmaya ölmüşleri

Ölüleri unutma, dostum unutma.

Sayıklayınca yaşlanan dostlar keşkeleri,

Hatırlayıp da genç bedenin yarım kalmış hislerini,

Pişman olma, dostum pişman olma.

Geriye bakmanın kalbine dertten öte ne zulmü var,

Zulmü içip aç karnına bir ekmek sokamadıktan sonra.

Ki senin açlığın ensenin en masum kokusunda gizli,

Bu sevgisizlikte korkma dostum, korkma.