Çok hızlı atıp beni yorgun düşüren kalbim,
Yanlış işleyen bedenin aylak sesi,
O uzun yürüyüşlerde senden daha güçlüsü mü vardı?
Bir ufak bahar rüzgarı esse ağırlaşıverirdi atışın.
Halbuki kamçılıyor yükselişlerini
Üreyişi boğazındaki sessiz seslerin.
Ve beden taşıyamayacağın bilerek bu dikenli yükleri,
Ağırlıyor yangınlarını artan hücrelerin.
Yutkunuşum,
Yalvardığım gecelerdeki o ani yok oluşlarını bir yana kaldır.
Bir kez daha gecenin ruhlarıyla karşılaşacak cesaret!
Sen, karanlık zamanların lanetli kadını,
Bir zırh gibi uyandığın o sabahlar ulaşamaz artık en üretken zamanlarına.
Son kez selam durarak işveli kıkırdayışlara
Uyutmaya bak boynuna kenetlenmiş o tuz dolu deliyi.
Ve dua et merhametine genlerindeki derin sapmaların.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.