Demirden bir atlı süzülmekte derininde gövdemin.
Demirden bir atlı yerin altında…
Ve ben kendi benliğimde yırtılırken daha
Eskinin duvarlarını tırnaklarım parçalamakta.
Gözlerimi yumarak bu sefer çığlık çığlığa
Bir yemin ediliyor karanlığımda.
Seferleri, döngüleri sorgulamadan bir daha
Bir yemin ediliyor karanlığımda.
Ve küflü merdivenler ses olurken hortlaklara
Bir hezeyan canlanıyor kulaklarımda.
Hezeyan sevgileri götürüyor alanlarında
Alanlar savaşta!
Alanlarım kendine dönmez,
Bir daha asla.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.